Relacje świadków

Jesteś tutaj: Grudzień 1981  Ranni i zabici  Ks. Henryk Bolczyk

Ks. Henryk Bolczyk

ks. Henryk Bolczyk w sierpniu 1980 r. wspomagał duchowo strajkujących górników w Kopalni Wujek, od września kapelan kopalni, podczas strajku w grudniu 1981 r. odprawił na terenie kopalni Mszę świętą, odmawiał wraz ze strajkującymi różaniec, po pacyfikacji organizował i odmawiał modlitwy pod krzyżem ­ w miejscu zbrodni, wspomagał duchowo rodziny zabitych i rannych górników...

Bolczyk Henryk, ks., ur. 14 listopada 1938 r. w Rudzie Śląskiej. Absolwent Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie (1962 r.); następnie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1978 r.); 24 czerwca 1962 r. święcenia kapłańskie; w 2010 r. doktorat z teologii na KUL.

Od 1962 r. wikariusz w parafii św. Antoniego w Lipinach k. Świętochłowic (do 1967 r.), w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach, także duszpasterz akademicki (do 1971 r.), w Zebrzydowicach (do 1973 r.), w Rybniku-Chwałowicach (do 1975 r.); 1975–1980 wizytator katechetyczny w kurii diecezjalnej w Katowicach, moderator diecezjalny oazowego Ruchu Światło-Życie; 1980–1992 proboszcz parafii św. Michała w Katowicach, od 1985 r. prałat; 1985–2001 moderator krajowy (generalny) Ruchu Światło-Życie. 1976–1985 uczestnik kolportażu materiałów formacyjnych Ruchu Światło-Życie do prowadzenia rekolekcji oazowych, m.in. autorstwa ks. Franciszka Blachnickiego.

W sierpniu 1980 r. wspomagał duchowo strajkujących górników w kopalni Wujek, następnie od września 1980 r. kapelan kopalni: doradzał przy przygotowaniu i wykonaniu sztandaru „Solidarności”, następnie prowadził rekolekcje na terenie Zakładowego Domu Kultury, przygotowujące do uroczystości poświęcenia sztandaru (wrzesień 1981 r.), następnie rekolekcje przed uroczystością św. Barbary 4 grudnia 1981 r.

13-14 grudnia 1981 r. odprawił na terenie kopalni na prośbę górników mszę św., odmawiał wraz ze strajkującymi różaniec, opanowując narastające wśród załogi emocje; 15 grudnia 1981 r. odmówił dyrekcji kopalni nakłonienia górników do natychmiastowego zakończenia strajku; po 16 grudniad 1981 r. organizował i odmawiał modlitwy pod krzyżem w miejscu zbrodni, wspomagał duchowo rodziny zabitych i rannych górników, pozyskiwał środki finansowe na pomoc dla rodzin (przekazowe za pośrednictwem zespołu charytatywnego parafii św. Michała); zainicjował budowę kościoła Ofiar Wujka pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Katowicach-Brynowie, wszedł w skład Komitetu Budowy Krzyża-Pomnika Kopalni Wujek (odsłoniętego i poświęconego 15 grudnia 1991 r.). 3 stycznia 1982 r. wezwany i przesłuchany w Komendzie Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Katowicach, następnie dwukrotnie zatrzymywany pod Krzyżem Kopalni Wujek i przesłuchiwany w Komendzie Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej, zastraszany, obrażany, obarczany odpowiedzialnością za tragedię z 16 grudnia 1981 r.. Od 1980 r. organizator Duszpasterstwa Ludzi Pracy w środowisku nauczycieli w Katowicach i in. miastach Śląska, organizator Mszy za Ojczyznę w kościele św. Michała w Katowicach, następnie w tymczasowym kościele (baraku) na terenie budowy kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego, współorganizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. 1982–1989 prowadził działalność edukacyjną, otwarte ewangelizacje dla nauczycieli i katechetów Bielska-Białej, Katowic, Rybnika, Świętochłowic, Rudy Śląskiej (comiesięczne spotkania formacyjne, 15-dniowe wakacyjne rekolekcje oazowe).

Za: Encyklopedia Solidarności


 

Pozostałe relacje świadka: